Ben ik een jonge mantelzorger?
Als je opgroeit met ziekte en zorg thuis, als je jonger bent dan 24 jaar, als één van je gezinsleden langdurig ziek is, een lichamelijke of verstandelijke beperking, psychische problemen of een verslaving heeft, dan ben je een jonge mantelzorger. Je zorgt misschien voor je vader, moeder, broer of zus en je houdt rekening met hun ziekte of beperking, of je maakt je zorgen over de situatie thuis. Je bent een jonge mantelzorger voor bijvoorbeeld:
- Je vader met een beroerte
- Je moeder met een depressie
- Je broertje met een zware vorm van autisme
- Je oudere zus met het syndroom van Down en ADD
- Je moeder met ALS
- Je oudere broer met borderline
- Je moeder met kanker
- Je opa met dementie
- Je broer die een verslaving heeft
Rafaël (20) is jonge mantelzorger: “de laatste keer dat we samen met vakantie konden gaan, was toen ik vier was”
Rafaël (20) is mantelzorger voor zijn vader, die een psychische aandoening heeft. Dat betekent vooral dat hij veel rekening met hem moet houden. “Elke middag en avond ligt mijn vader in bed en dat betekent dat we in huis stil moeten zijn. Dit is al zo sinds ik twee jaar oud ben. Voor mij is het normaal dat je elke dag rekening houdt met een persoon die eigenlijk je vader hoort te zijn.
Ik heb heel veel moeten laten. Zo was ook het inkomen laag geworden door de situatie: mijn moeder moest minder gaan werken om voor mij en mijn zusje te zorgen. Mijn vader werd afgekeurd en behield nog maar weinig van zijn salaris. We gingen dan ook nooit op vakantie. De laatste keer was denk ik toen ik 4 was. Dagjes weg doen we inmiddels ook niet meer, dat geeft te veel onrust. Mijn vader staat in het middelpunt van het gezin, om hem draait alles. Ik accepteer dat. Ik kan er boos om zijn, maar dat brengt me niet verder. En ik heb er zelfs door geleerd om goed structuur te houden.
Vroeger wist ik niet beter dat het ook anders kon in een gezin. Maar ik zag wel papa’s met hun kinderen buiten spelen en realiseerde me dat mijn vader dat nooit echt kon. Op een gegeven moment had ik een vriend waar ik elk weekend thuis kwam, in een “normale” situatie. Toen besefte ik dat het ook anders kon. Inmiddels probeer ik me los te koppelen van de situatie. Ik zit vooral op mijn kamer als ik thuis ben. Dat is mijn thuis geworden.
Via de bioscoopactie vorig jaar ben ik Stichting Welzijn Lingewaard op het sport gekomen. Zij hebben een Steunpunt Mantelzorg en willen jonge mantelzorgers in de gemeente bij elkaar brengen. We spelen samen spelletjes op donderdag avond. Dat is fijn: even uit de situatie kunnen zijn en niet aan de zorgen van thuis hoeven denken.”
